Wszelkie odstępstwa w położeniu poszczególnych części ciała względem siebie. Odstępstwa te ustalane są w odniesieniu do powszechnie publikowanych norm.
Center of pressure – początkowe definicje określały go jako punkt w którym środek masy rzucony zostaje na płaszczyznę podłoża. Najnowsze definicje określają go jednak jako punkt przyłożenia składowej wypadkowych sił reakcji podłoża pochodzącej od lewej i prawej kończyny dolnej.
Urządzenie jak sama nazwa wskazuje dwupłytowe, powstałe jako rozwinięcie urządzeń jednopłytowych. W odróżnieniu od nich mierzących współbieżnie siły nacisku, pochodzące od kończyny prawej (FLR) oraz kończyny lewej (FLL). Siła FCOP będzie więc sumą sił FLR oraz FLL. W pomiarach wykonywanych na platformie dwupłytowej zapewniona jest ponadto całkowita niezależność pomiarów parametrów kończyny prawej od kończyny lewej, co daje wiele możliwości pomiarów w różnych naturalnych bądź nie pozycjach np. u sportowców.
leczenie ruchem, działania mające na celu zmobilizowanie aparatu ruchowego osoby w celu jej rehabilitacji.
Najczęściej mamy do czynienia z definicją koordynacji wzrokowo-ruchowej. Jest to umiejętność kontrolowania (świadomego lub nie) poszczególnych części ciała w ruchu oraz przy wykonywaniu określonych ruchów. Jest też powiązana z propriorecepcją.
Urządzenie o niestabilnej podstawie różnego typu, najczęściej kuli lub walca służące do treningu i rehabilitacji. Osoba używająca platformy stoi na niej, choć coraz częściej spotykane są różnego typu pozycje do ćwiczeń. Platformy służą zarówno do treningu równowagi i koordynacji wzrokowo-ruchowej, jak i do rehabilitacji. Spotkać można także wersje komputerowe, pozwalające na trening z biofeedbackiem oraz pomiar balansowania.
Urządzenie jedno lub dwupłytowe, stworzone w teorii by mierzyć rzut środka ciężkości na płaszczyznę podparcia. Badania najnowsze generują nową definicję oraz próbują wyjaśnić pewne niespójności, które niosą za sobą badania równowagi na jednej płycie pomiarowej. Według ostatnich publikacji na posturografach jednopłytowych mierzymy składową wypadkowych sił reakcji podłoża pochodzącą od lewej i prawej kończyny dolnej. Najnowszym rozwiązaniem pewnych problemów konstrukcyjnych jest dwupłytowy posturograf, na którym zmienia się sposób pomiaru i rejestracji.
Nauka zajmująca się badaniem sposobu utrzymania postawy ciała w ujęciu równowagi.
Czucie głębokie – zmysł czucia położenia własnych części ciała w przestrzeni.
Skrócenie sie określonych mięśni lub ich grup niosące za sobą rozciągnięcie przeciwstawnych grup mięśniowych.(łac. re – znów, na nowo, przeciw; habilis – sprawny, należyty, stosowny) – przywracanie utraconej sprawności fizycznej, psychicznej lub społecznej, utraconej w wyniku choroby, schorzeń lub urazów. Przywracanie to następuje wg działań terapeutycznych i usprawniających.
Utrzymywanie postawy ciała w pozycji, którą w danym momencie chcemy osiągnąć. Zmysł równowagi pozwala przeciętnemu człowiekowi na trzymanie postawy stojącej na obu kończynach dolnych. Utrzymanie równowagi wiąże się z czuciem głębokim i jest możliwe dzięki błędnikowi błoniastemu mieszczącemu się w uchu wewnętrznym.
trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa, a nie tak jak wielu twierdzi „boczne skrzywienie kręgosłupa”. Skrzywienia następują w płaszczyźnie czołowej, strzałkowej i poziomej. Istnieje wiele metod badania skolioz jak i jej oceny. Istnieją metody inwazyjne jak rtg, oraz topograficzne (powierzchniowe) takie jak urządzenia fotogrametryczne np. Mora 3D, Diers. W literaturze możemy także znaleźć wiele podziałów skolioz jak np. ze względu na ilość łuków: jedno, dwu lub wielołukowe, lub też ze względu na sposób utrwalenia zmian: czynnościowe i strukturalne.
W rehabilitacji jest to działanie mające na celu wzmocnienie aparatu stawowego poprzez różnego rodzaju zaopatrzenie ortopedyczne. Potrzeba stabilizacji wynika z utracenia częściowej zdolności do kontrolowania pewnych ruchów lub z bólu na skutek chorób lub urazów mechanicznych ciała.
Zdolność do odzyskiwania stanu równowagi, oraz prawidłowego ułożenia ciała w przestrzeni, utracongo w wyniku działania czynników destabilizujących (np. sił zewnętrznych).
Przedstawia przemieszczanie się centrum nacisku w funkcji czasu. Ruch ten ukazany jest osobno dla ruchów lewo-prawo na osi x, oraz dla ruchów przód-tył w osi y.
Jest to wizualizacja centrum nacisku, ukazująca przemieszczanie się tego punktu w odniesieniu do punktu startowego. Wizualizacja ta jest w zakresie osi x dla kierunków lewo-prawo, oraz osi y dla kierunków przód-tył.
Istnieje kilka definicji opracowanych przez badaczy na przestrzeni wielu lat. Jest to odchylenie od ogólnie przyjętych cech prawidłowej postawy ciała (Tuzinek). Definicję tą rozwija Kasperczyk twierdząc, że wadą postawy ciała jest odchylenie od ogólnie przyjętych cech postawy prawidłowej, właściwej danej kategorii wieku, płci i typu budowy. Według Nowotnego wady postawy odnoszą się do niewłaściwego sposobu trzymania się osobnika, w pozycji stojącej, a więc do zmian czynnościowych.